“Het was de grote droom van mij als meisje: publiek beroeren met mijn danskunsten.”
Emoties oproepen, dit verbinden met hun gevoel en ontdekken wat raakt, zodat ze dichter bij zichzelf de zaal uitlopen. Bewuster en trots in hun eigen lijf, om ‘dansend’ hun leven te vervolgen.
Het liep helaas anders! Het schoolsysteem werkte mij tegen, hoeveel ik ook oefende en hoe goed ik ook was. Als je naar de balletschool wilt, dan moet je minimaal een Havo-diploma hebben. En dat niveau had ik toen gewoonweg niet. Nou ja, het uitte zich op een andere manier.
Wat nu?
Via MBO-VZ en HBO-SPH koos ik voor de Pabo. Want hé, dan ga ik toch gewoon dansend voor de klas? Vanuit mijn kern en met dezelfde missie realiseerde ik toch mijn droom. Voor de klas staan voelde als mijn podium en de leerlingen als mijn publiek. Raken en geraakt worden, leren, verder helpen, zo dicht mogelijk blijven bij wie je bent als kind, ouder of collega.
Al mijn leerlingen moesten er aan geloven en gingen dansend met mij door de klas, het liefst zo vaak mogelijk. Ik greep elke musicalavond, kampavond of ouderavond aan om er iets van beweging en muziek in te leggen. Regelmatig kreeg ik van collega’s terug: “hier ga ik echt niet aan meedoen.” Toch maakte het iets los en zorgde voor een lach: check, missie bereikt.
En toch…kruipt het bloed waar het niet gaan kan!
Ik ga trainingen geven en rond opleiding na opleiding af. Ik behaalde masters, gaf presentaties en zette een eigen bedrijf op. Maar toch blijft er een hardnekkige overtuiging in me zitten: “Jacqueline is niet goed genoeg voor de Havo”. Wanneer komt het besef dat ik goed genoeg ben? Ik ben er toch allang? Hoe vaak moet ik de bevestiging nog krijgen?
En nu?
Daar zit ik dan: op mijn nieuwe werkplek bij Transvita als loopbaancoach. Dagelijks spreek ik mensen die verder willen komen. Ik geniet ervan ze te begeleiden en deel volop wat ik in de afgelopen jaren geleerd heb. Ik bied een luisterend oor, help ze op weg en stimuleer ze zichzelf te verassen. En ja, ook hier voeg ik soms een ‘dansje’ toe om los te komen van wat is en om te zien wat kan.
Op één van mijn socials kwam deze foto een Ballerina langs. Wat een prachtig beeld!
Het roept mooie emoties bij mij op: ik dans, zwier en zwaai en de wind brengt me op nieuwe plekken. Dat gun ik iedereen en daarom past de baan als loopbaancoach uitstekend bij mij.
Ik voel me nog steeds een ballerina…
